Bo jestem taki bombowy i zaraz wybuchnę

Następnego dnia wszyscy zebrali się przed ośrodkiem, czekając na Stefana. Wśród zawodników była również Kasia, która stała ze swoim przyszłym szwagrem, Bartkiem Kurkiem. Było po nim widać, że nie jest zadowolony, wręcz załamany, gdyż stał oparty głową o ramię dziewczyny,a ona gładziła go ręką po włosach. 

-Kaśka mi się tak nie chce, to jest najgorsza część treningu, potem jestem taki nie do życia....- narzekał Bartek.
-Wiem wiem Bartuś ja cię rozumiem....- przytakiwała mu Kasia, która po wczorajszych wizytach była wyczerpana i też nie uśmiechała się na wieść, że musi brać udział w biegu.
Niedaleko Kasi stał Andrzej (przypadek? nie sondzę ) z Karolem i Wojtkiem, mimowolnie wzrok Wrony i Włodiego uciekał w kierunku fizjoterapeutki. Ich uwagę odwrócił, nadchodzący Stephane, w czarnym, mocno opiętym dresie.
-Come on Bartuś, pamiętasz że my dzisiaj prowadzimy. Chłopcy Let's go- powiedział Stephane.
Bartek z opuszczoną głową podszedł do trenera i zaczęli biec, reszta zawodników zrobiła to samo, a następnie dołączyła do nich Kasia. Dziewczyna szybko wyprzedziła połowę chłopaków i znalazła się w środku. Za nią biegła wielka trójca.
-Wolałbym już siedzieć na siłowni niż biegać, w sumie wolę wszystko od biegania- powiedział Karol.
-Wiesz, jak masz takie widoki... ja mógłbym nie przestawać biegać- oznajmił Włodi, gapiąc się przez cały czas na tyłek Kasi. Pozostała dwójka wymownie się na siebie spojrzała.Kiedy nagle ich kumpel dodał:
-Co wy na to żebym jej potowarzyszył? Taka samotna biegnie, umilę jej trochę ten czas.
Wojtuś jak powiedział tak zrobił. Podbiegł do dziewczyny, wpierw ją lekko klepiąc ją w ramię, aby oznajmić swoją obecność i szepnął jej coś do ucha. Andrzej nie usłyszał tego.
-Ej Karol chodź przyspieszymy- zaproponował, chcąc podsłuchać o czym ta dwójka będzie rozmawiała.
Po tych słowach chłopaki zwiększyli tempo i w oka mgnieniu znaleźli się niedaleko Wojtka i Kasi.
-Ej Kasia znasz numer na straż pożarną?- zapytał Włodi. "Co?Po co mu to?- pomyślał Andrzej."
- No tak 998- odpowiedziała Kasia i spojrzała na niego jak na idiotę.
-Bo jestem taki bombowy i zaraz wybuchnę- oznajmił Wojtuś, po czym chłopaki wybuchnęli głośnym śmiechem, zaczęli potykać się o własne nogi i w pewnym momencie Andrzej stracił równowagę i przewrócił się na Kasię, popychając ją w  wielką kałużę błota. Był to taki plusk, że cała kadra wraz ze Sephane odwrócili się w ich stronę i stanęli w osłupieniu, po czym trener powiedział:
- Kasiu mam nadzieję, że nic ci nie jest, ale my chłopaki biegniemy dalej, a ty Andrzej ogarnij się.
-Tak jest trenerze- odpowiedział Wrona i tak jak Stephane zarządził reszta powróciła do biegu, więc on i dziewczyna zostali sami.
- Serio? Znowu?
- O matko przepraszam przepraszam cię...- mówił Andrzej podnosząc dziewczynę.
Kasia przyciągnęła go z powrotem do siebie i w taki oto sposób znowu znaleźli się w błocie, po czym razem zaczęli się śmiać.
-Teraz to przesadziłaś- powiedział Andrzej, podnosząc dziewczynę i zarzucając ją sobie na ramię.
-Wrona postaw mnie- zaczęła krzyczeć Kasia.-Bo co mi zrobisz?- zapytał z lekkim sarkazmem.
-Zepsuję twoje fale Dunaju- odpowiedziała całkiem poważnie.
-Ty brutalu- powiedział z wyrzutem Andrzej, odstawiając ją na ziemię. Dziewczyna jedynie spojrzała na niego karcąco z podniesioną brwią i powiedziała:
-Dobra to już lepiej chodź.
Szli przez pewien czas w ciszy, po czym Andrzej zapytał:
-A tak w ogóle to czemu fizjoterapia?
-Wiesz, chciałam poznać męża siatkarza, wyjść za niego i mieć piątkę dzieci.
-Serio?- zapytał z lekkim zdumieniem.
-Boże, jaki ty jesteś naiwny.
-Nie wierz nigdy kobiecie...
-Dobrą radę ci dam.- powiedziała Kasia, a ich spojrzenia spotkały się.
-Widzę, że ktoś jeszcze oprócz mnie słucha starego, dobrego, polskiego rocka.- powiedział Andrzej, uśmiechając się do dziewczyny i wciąż patrząc jej w oczy.
-Tej piosenki mogą nie znać muzyczni analfabeci.- odpowiedziała, odwdzięczając uśmiech, ale jednocześnie odrywając wzrok od oczu chłopaka.
-W sumie to nie jesteś taka zła, jak mi się na początku wydawało- powiedział Andrzej otwierając drzwi od ośrodka.
-I vice versa- odpowiedziała Kasia.
-To co już nie jestem zabójcą?- zapytał z ironią Wrona.
-Lepszy zabójca niż bomba.- stwierdziła Kasia, wspominając wybryk Włodiego.